Pracę psychologiczną, psychoterapeutyczną w przypadku młodzieży do lat 15- tu zaczynam od konsultacji z samymi rodzicami (bez dziecka). Wspólnie diagnozujemy problem i ustalamy dalsze postępowanie- w kierunku poradnictwa dla rodziców, lub psychoterapii dla samego dziecka– albo obie formy zamiennie- przeplatane sesją z całą rodziną.  

Młodzież od ukończenia 16 roku życia, psychoterapeuta może przyjąć bez wcześniejszej konsultacji z rodzicami. Wymagana jest jednak pisemna zgoda rodzica na pomoc psychologiczną, terapię dla jego dziecka, którą rodzic osobiście podpisuje na pierwszym spotkaniu. Dalsza część spotkania i kolejne, odbywają się z samym nastolatkiem. Rodzice nie mają prawa domagać się od psychologa, aby ten przekazywał im wszelkie informacje, o tym czego dowiedział się podczas świadczenia usług psychologicznych. Psychologa, jak i psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa, z wyjątkiem sytuacji zagrażających zdrowiu, lub życiu dziecka.

Z samym dzieckiem pracuję wtedy, kiedy czuje się na to gotowe, a w proces terapeutyczny mocno angażuję rodzica (w sytuacji młodzieży do lat 15.). Terapia prowadzona na siłę nie odniesie skutku.

Czy terapia dzieci i młodzieży to dobry pomysł?

Psychoterapia może pomóc nastolatkom wejść w dorosłość z wykorzystaniem jego pełnego potencjału. To praca przede wszystkim oparta na zasobach. Jest polecana zawsze wtedy, gdy dziecko nie jest w stanie samo sprostać swoim problemom (zamyka się w sobie, odreagowuje na inne sposoby, budzące niepokój rodziców). Terapia wspiera naukę budowania zdrowych relacji międzyludzkich, wpiera rozwój naturalnych predyspozycji młodego człowieka, pomaga w kształtowaniu się osobowości. 

Terapia dzieci i młodzieży jest wskazana w przypadku, kiedy dziecko:

• miewa huśtawki nastroju (obniżony nastrój, depresja, lęki, nerwice),
• doświadcza trudnej sytuacji rodzinnej (np. rozwód, śmierć bliskiej osoby, poważna choroba bliskiej osoby),
• ma niską samoocenę,
• dokonuje samouszkodzeń,
• pojawiają się u niego myśli samobójcze, rezygnacyjne,
• zdradza dolegliwości somatyczne o podłożu psychogennym (tzn. nie znajdującym wytłumaczenia od strony medycznej),
• cierpi na zaburzenia odżywania.